Op 29 september 2000 tekende Anne Kleve haar poolercontract. Ze was een van de eerste poolers bij PON. Inmiddels is ze met pensioen, maar ze koestert nog warme herinneringen aan haar ‘poolertijd’.
%20(002).jpg)
Anne werkte 10 jaar op kleuterschool ‘Het Anker’ in Duiven, eerst als leidster, daarna als hoofdleidster. Toen ze kinderen kreeg, stopte ze met werken. Intussen was ze lid van een schoolbestuur en had ze een eigen kinderkoortje. Na 10 jaar wilde ze toch weer graag aan het werk en volgde ze een ‘opfriscursus voor herintredende vrouwen’. Dit om te kijken of ze het onderwijs nog wel leuk vond en of ze er nog paste. De directeur van de eerste school, waar ze stage liep, vroeg of ze wilde blijven, maar ze koos ervoor om eerst nog even rond te kijken op de scholen.
Toen zag ze dat PON net gestart was en nam ze telefonisch contact op.
PON zocht verschillende leerkrachten, waaronder kleuterleidsters, voor invalwerk.
Voor het eerst solliciteren
“Ik had nog nooit echt hoeven solliciteren voor een baan”, vertelt Anne. “Dit was de eerste keer dat ik een brief en cv moest schrijven. Het gesprek dat daarop volgde verliep goed en kort daarna kon ik beginnen.”
Elke groep een eigen pooler
In die tijd kon je in alle groepen ingezet worden. Toen er meer poolers kwamen, werd de inzet ook wat specifieker. Zocht een school bijvoorbeeld een leerkracht voor de middenbouw of bovenbouw, dan kon PON daar een pooler naartoe sturen die ervaring had in deze groep. Hetzelfde gold voor kleuterleidsters. Dat vond Anne heel fijn, want ze werkte het liefst in een kleutergroep.
Zoeken naar straatnamen
Anne hoefde niet te lang te wennen aan het werken als pooler. “Ik hou wel van een uitdaging”, lacht ze. “Het werk was heel afwisselend en ik leerde steeds weer een nieuw team en nieuwe methodes kennen. Mijn kennis en ervaring kon ik overal gebruiken. Ik voelde me op elke nieuwe school erg welkom.” Het rijden naar steeds weer een andere school vond Anne niet erg. “In de begintijd was er nog geen navigatiesysteem en kreeg ik een routebeschrijving mee. Dat was soms wel even zoeken naar straatnamen, vooral in de winterdag als het donker was.”
Goede voorbereiding
Anne vond het prettig om zich goed voor te bereiden op haar invalwerk. “Als ik van tevoren de school belde over eventuele bijzonderheden, dan vroeg ik meteen welk thema er aan de orde was, zodat ik er een lied en een gedicht bij kon zoeken. Een kopie ervan liet ik achter op de scholen en dat werd gewaardeerd.”
Zingend naar huis
“Ik merkte dat sommige kleuters steeds weer een nieuwe juf best wel spannend vonden. Daarom nam ik een handpop mee. Hierdoor werd de aandacht afgeleid. Dit beviel zo goed, dat ik vanaf die tijd elke keer een handpop meenam. Bij die pop paste dan een lied of een gedicht, met uitbeelden en bewegen. Aan het einde van de dag herhaalde ik het lied en dan gingen de kinderen vaak zingend naar huis! De ‘ouderwetse’ kleuterleidster was toentertijd trouwens te herkennen aan een tas vol materialen, aangepast aan het thema. Dit om de kleuters zoveel mogelijk te laten zien en ervaren.”
Veranderingen
Anne heeft in de jaren dat ze als pooler werkte veel zien veranderen. “De telefoontjes van PON over nieuwe invalklussen werden steeds vaker vervangen door de computer. Dat was prettig, want dan kon je je van tevoren inlezen en voorbereiden. Ook was ik heel blij met de invoering van het navigatiesysteem. Het rijden naar de verschillende scholen werd zo veel eenvoudiger. Daarnaast zag ik dat de ouders een steeds grotere rol gingen spelen. De invoering van computers in de klas was wel even wennen. Ik volgde daarom een aantal cursussen op dat gebied.”
Bijzondere momenten
Mooie herinneringen aan haar tijd als pooler heeft Anne genoeg. “Tijdens een invalperiode met carnaval in Duiven, had de school bedacht om naar het verzorgingstehuis te gaan met de kleuters. Toevallig woonde mijn moeder daar. Dat was een mooie verrassing ons allebei! En op de school van mijn dochter Marieke mocht ik ook een keer invallen. Marieke had groep 8 en ik groep 1-2. De klaslokalen grensden aan elkaar en ook de tussendeur kon open. Dat was een heel bijzondere, onvergetelijke ervaring!”
Kennis opdoen en delen
De samenwerking met PON vond Anne altijd heel prettig. Er waren ook studiedagen en visiebijeenkomsten. Deze dagen werden ook wel eens verzorgd door de poolers zelf. “Zo heb ik, samen met een andere kleuterleidster, onze kennis en ervaring mogen delen met andere poolers.”
Stoppen op het hoogtepunt
Toen Anne 65 jaar werd, vond ze het tijd om te stoppen. “Ik was nog gezond, de scholen waren nog blij met me en ik deed het werk nog heel graag. Ik vond het een mooi idee om juist op het hoogtepunt te stoppen. Ik wilde eigenlijk stilletjes vertrekken, maar daar dachten mijn dochter en de directrice van de school anders over. Ik had niets in de gaten en ging die ochtend naar school met een tas vol materialen, om er een leuke dag voor de kleuters van te maken. Ook had ik een traktatie voor het team bij me. Voor schooltijd werd ik onverwacht al verrast door de directrice en het team met een prachtige speech en een fantastisch cadeau. In de loop van de middag kwamen plotseling mijn kinderen en kleinkind de klas binnenlopen. En aan het einde van de dag kwamen er veel ouders afscheid nemen. Als kers op de taart werd ik uitgezwaaid door de kleuters van alle 4 klassen, 100 kinderen, om daarna door mijn kinderen meegenomen te worden voor een volgende verrassing! Erg ontroerend!”
Inmiddels geniet Anne enorm van haar pensioen. “Ik pas 2 dagen in de week op mijn kleinkinderen en ik fiets en wandel veel. Ik ben dankbaar dat ik gezond ben en dit mag meemaken!”