Henny stond 34 jaar lang met veel plezier als vaste leerkracht voor de kleuterklas. Maar na al die jaren werden de verplichtingen haar iets teveel. Rapportjes schrijven, ouderavonden, administratie, dat hoefde voor haar niet meer. Maar met pensioen gaan en de kleuters helemaal loslaten? Dat wilde ze ook niet! Kleuters bezorgen haar namelijk telkens weer een grote glimlach op haar gezicht. Henny schreef zich in bij de tijdelijke pool van PON.
En dat bleek een gouden greep!
“Als invaller kan ik nog steeds doen wat ik zo ontzettend leuk vind, maar dan in alle vrijheid. Ideaal! Ik zet mijn agenda bij PON regelmatig dicht om op de kleinkinderen te passen of een mooie reis te maken. Maar de andere dagen ben ik graag beschikbaar om voor een kleuterklas te staan.”
Knuffels en tekeningen
“Het blijft spannend om een onbekende school binnen te stappen. Na het kennismaken met de collega’s en het lezen van het dagprogramma, probeer ik alle kinderen te leren kennen en hun namen te onthouden. En dat is soms best een uitdaging! Maar het belangrijkste vind ik dat de kinderen een leuke dag hebben. En ikzelf ook natuurlijk! Regelmatig krijg ik knuffels of tekeningen aan het eind van een invalperiode. Daar geniet ik enorm van.”
‘Ik leer iedere keer iets nieuws’
“Inmiddels zijn er wel meer dan 40 scholen op mijn pad gekomen. Verschillende soorten onderwijs. Verschillende materialen en methodes. Verschillende collega’s. Mooi om die verscheidenheid zo te ervaren en daarin mijn eigen draai te vinden. Zo leer ik zelfs na al die jaren nog iedere keer iets nieuws.”
Bijzondere verhalen
“Regelmatig kom ik thuis met mooie, grappige of bijzondere verhalen. Zo was ik op een dag een tweeling kwijt, die ik wel binnen had zien komen. Lichtelijk in paniek vroeg ik collega’s om te helpen zoeken. Na, voor mijn gevoel, een hele lange tijd kwamen ze samen onder het bureau vandaan waar ze zich hadden verstopt. Ze zagen de schrik in mijn ogen en waren de rest van de dag poeslief voor me!”
Natgeregend in de klas
“Op een andere dag werd ik gevraagd om extra in te vallen op een school voor speciaal onderwijs, waar ik al een tijdje werkte. De school was niet om de hoek en mijn man had de auto mee. Dus sprong ik op de fiets, terwijl de regen met bakken uit de lucht kwam. Helemaal natgeregend kwam ik aan op school, waar de kinderen allemaal al in de klas zaten. Toen ik binnenstapte, kwamen alle kinderen op me af om me te omhelzen. Brok in m’n keel!”
‘Dit werk geeft me veel blijdschap’
“Die dankbaarheid, niet alleen van de kinderen, maar ook van de ouders en andere leerkrachten, zorgt ervoor dat ik na ruim 34 jaar in het onderwijs nog steeds enorm geniet. Natuurlijk zijn er soms ook lastige momenten, bijvoorbeeld als kleuters je aan het testen zijn. Maar die momenten wegen niet op tegen de blijdschap die het mij bezorgt.”
“Pensioen? Daar ben ik nog niet mee bezig! Zolang ze me op school niet te oud vinden, sta ik met veel liefde voor de klas. Mijn bijnaam is niet voor niets ‘juf Henny’…”